Afscheid van m'n tafeltje...

Gister kwam er een meisje met haar moeder om een tafeltje te halen dat ik zelf, ik denk al wel 15 jaar gebruikte.

Ooit gekocht op een rommelmarkt heeft ie altijd bij ons in de kamer gestaan, het blad is ooit vervangen omdat het krom getrokken was.

Een paar jaar geleden is ie verhuist naar de kamer van onze dochter waar ie tot voor 2 jaar (toen ze het huis uit ging) dienst heeft gedaan.

Vorig jaar vond ik het tijd voor een nieuw jasje, ik heb em toen in een witte krijtverf gezet en een nieuwe knop aan het laatje.

Omdat ik zelf regelmatig van interieur verander vond ik het na al die jaren tijd dat het tafeltje een nieuwe eigenaar zou krijgen, hij stond min of meer een beetje in de weg.

Met toch wel een beetje pijn in het hart heb ik het aan het meisje meegegeven, ze was er erg blij mee en dat maakte het afscheid van het tafeltje een beetje minder pijnlijk.

Hoe kan het dat je je toch aan bepaalde dingen gaat hechten hè, het was maar een tafeltje maar als je het al zo lang in bezit hebt hoort het gewoon een beetje bij je...